Οι κολασμένοι της Νομικής

του Γιάννη Παντελάκη

     Η κατάληψη από ομάδα μεταναστών κτιρίου της Νομικής σχολής είχε διττό αποτέλεσμα: δοκίμασε τ αντανακλαστικά και ευαισθησίες του πολιτικού προσωπικού της χώρας,αλλα και της κοινωνίας και δεύτερο-και πιο ουσιαστικό-ανέδειξε ένα τεράστιο πρόβλημα που υπάρχει για πολλά χρόνια,αλλα κάναμε πως δεν το βλέπαμε βάζοντας το κάτω από το χαλί. Σε μια τέτοια περίπτωση, μάλλον αποκτούν δευτερεύουσα σημασία οι μέθοδοι που ακολουθήθηκαν για την διαμαρτυρία όπως και ο όποιος συμβολισμός αυτή είχε. Το ουσιαστικό είναι πως οι πολιτικές δυνάμεις και το σύνολο των μέσων ενημέρωσης,αναγκάστηκαν ν’ ασχοληθούν με τους κολασμένους.

     Μιλάμε για χιλιάδες ανθρώπους που ζουν σε αυτή την χώρα,κάνουν τις βρώμικες δουλειές που εμείς αρνούμαστε να κάνουμε και αμοίβονται πενιχρά συγκριτικά με τις αμοιβές που οι νόμοι επιβάλλουν. Είναι άνθρωποι που καθαρίζουν τα σπίτια μας, καλλιεργούν τα χωράφια μας, φροντίζουν τους υπερήλικες γονείς μας. Κι όμως, στην συντριπτική πλειονότητά τους δεν έχουν κανένα δικαίωμα. Στην προκειμένη περίπτωση, δικαίωμα γι αυτούς θεωρείται η δική μας υποχρέωση να τους ασφαλίζουμε. Δεν το κάνουμε παρότι μας υποχρεώνουν οι νόμοι, ενώ και το ίδιο το κράτος δεν μας ελέγχει γιατί δεν τηρούμε τους νόμους.

      Παρότι εργάζονται για πολλά χρόνια, δεν μπορούν -όχι με δική τους ευθύνη- να συγκεντρώσουν τα ένσημα που πιστοποιούν ότι εργάζονται και κατά συνέπεια δεν έχουν μπορούν ν’ αποκτήσουν αδεια παραμονής. Αρα,σύμφωνα με την λογική του νόμου δεν υπάρχουν. Η δική μας λογική το ίδιο λέει;